Chronisch ziek en dankbaarheid door Annemarieke
Dankbaarheid
Wie is Annemarieke?
Mijn naam is Annemarieke, 60 jaar jong en alweer 35 jaar getrouwd. Moeder van één dochter en oma van drie kleinkinderen met de vierde op komst. Ik heb chronische FNS (functionele neurologische stoornissen), NAH en het chronische pijnsyndroom. Yvonne leerde ik kennen via Instagram en de site van Chronisch & Happy, waar wij beiden een blog voor schreven. Sindsdien volg ík Yvonne op Insta, waar ikzelf niet erg actief op ben, maar wel fijne mensen ontmoet met allemaal hun eigen levensverhaal. Dat is al een dankbaar geschenk en zeker ook dat ik Yvonne zo mag en kan volgen. Ze trok mij aan met haar schrijven als psycholoog en zelf chronisch zieke, maar ook met haar mooie open blik en gezicht.
Chronisch ziek en dankbaarheid
Ik reageerde op deze vraag van Yvonne, omdat ik eigenlijk elke dag wel dag wel ergens dankbaar voor ben. Zelfs op mijn slechtste dag is er altijd wel iets om dankbaar voor te zijn. Ik word voorzien van alle basisbehoeften, heb een geweldig lieve partner die ook al 35 jaar mijn mantelzorger is en kan mijn dag(en) uitzieken op een heerlijk bed in een prachtige slaapkamer met uitzicht op de tuin. Wel degelijk iets om zeer dankbaar voor te zijn!
Chronisch positief
Nu ben ik ook chronisch positief en dat is ook wel iets om dankbaar voor te zijn. Inmiddels wat op leeftijd leer je, en heb je mensen ontmoet die dat niet gegeven is. Het zit niet in hun karakter om positief te zijn of het leven zit ze zo tegen dat ze hun positiviteit kwijtraken en daarmee ook hun dankbaarheid. Voor mij zijn beiden redelijk met elkaar verbonden, dankbaarheid en positiviteit.
Ik heb het weleens geprobeerd om te kijken met hun ogen. Geïntrigeerd als ik ben in de andere mens met een andere blik op de wereld. Wat maakt dat zij niet dankbaar kunnen zijn voor hetgeen ze nog wel hebben of kunnen? Deels wat ze meemaken of meegemaakt hebben en deels hun karakter?
Ik ben geen psycholoog, maar ik denk beiden en misschien nog wel iets meer.
Verschil tussen zeggen en voelen
Al jong leren we “Dankjewel/Dank u wel” te zeggen. Ik heb het geleerd van mijn ouders en ik leer het mijn kleinkinderen weer. Ook dat is niet iedereen gegeven. Voor mij zit er dan wel een duidelijk verschil tussen het leren zeggen en het leren voelen. Dankbaarheid is een gevoel; een emotie verweven in alle andere emoties, zoals de vijf ons geleerde, Bang -Boos -Bedroefd -Beschaamd -Blij. De laatste ligt het dichtst bij Dankbaarheid, maar ook in de andere emoties kan een vleug van dankbaarheid zitten.
Emoties
Door mijn FNS en NAH zijn emoties anders; ik kan ze moeilijk uiten al spreekt mijn gezicht boekdelen. Oprecht of extreem aanwezig zijn deze emoties niet. Maar ik kan oprecht dankbaar zijn als één van deze emoties zich ineens makkelijker openbaart. En ik ben dankbaar dat ik geleerd heb dat dit is wat het is, maar mij niet minder maakt of anders. Lastig is het vaak wel, want deze emoties zitten wel degelijk in mij en vaak dan letterlijk in mijn lijf en uiten zich op een andere, minder prettige manier. Meer mensen met FNS hebben een emotie regulatie probleem als ook meer mensen met NAH.
Dankbaarheid leren
Ik heb twee keer een interne ‘revalidatie’ periode gevolgd in een multi disciplinaire setting. Van één van de psychologen kreeg ik de opdracht drie dingen op te schrijven aan het einde van de dag die ik als positief had ervaren. Dit was een groepsopdracht en voor mij een makkelijke. Zelfs in deze meest zware en soms zwarte periode. Wakker worden met fluitende vogels; het zonnetje dat schijnt; kop koffie/thee waar je echt even van kunt genieten; fijn gesprek met iemand; stilte ervaren in jezelf en vanbuiten; een dag minder pijn; etc. Dat waren vooral de thema’s die op dat moment speelden.
Wat ik leerde van van deze oefening was dat zelfs mensen die negatief in het leven stonden, een positief iets konden vinden, een momentje van dankbaarheid. Het kostte oefening en veel trainen en bij sommigen bleef het hangen, bij anderen helaas niet.
Dankbaarheidsdagboek
Nog steeds schrijf ik elke avond drie dingen op waar ik blij/dankbaar voor ben. Dat kunnen er meer zijn, nooit minder, groots zijn of juist in het hele kleine zitten. Het is fijn om de nacht in te gaan met een goed gevoel van de afgelopen dag. En tussendoor ben ik vaak dankbaar, maar het meest dankbaar blijf ik voor het feit dat het mij gegeven is om positief in het leven te kunnen staan. Om “Dankjewel” oprecht te kunnen zeggen als ik het meen en niet alleen uit beleefdheid. Net als “Ik hou van jou!”
Dankbaarheid is je zegeningen tellen en geluk ervaren, maar vooral voelen.
Met lieve dank voor het lezen van mijn gastblog,
Annemarieke
Wil jij op de hoogte blijven van mijn laatste artikelen, nieuwtjes en tips? Meer informatie over leven met chronische pijn? Schrijf je dan hieronder in en ontvang 1x per maand een leuke nieuwsbrief van mij: ja ik schrijf me in!