Chronisch ziek en dankbaarheid – Door Monique

Chronisch ziek en dankbaarheid

Het bankje

Daar zit ik dan. Op een berg. Een berg die ik de afgelopen tijd heb beklommen. Ik zit hier op een bankje, een bankje van dankbaarheid. Een bankje waarop ik rondkijk en geniet van het uitzicht. Een bankje waarvan ik twee jaar geleden niet gedacht had er ooit te zitten. Nu is het dan zover. Vanuit het diepe dal al helemaal tot hier gekomen. Even zitten op dat fijne bankje, uitrusten van de lange reis en mijmeren over het heden, verleden en de toekomst. Als ik om me heen kijk dan zie ik vooral dankbaarheid. Dankbaarheid dat ik nu dus op dat ene bankje zit. Want als ik kijk naar het verleden dan mág ik ook dankbaar zijn dat ik daar nu zit. Dat ik zover gekomen ben bij het beklimmen van de berg waarop dit bankje staat.

Aanvaarden in het hier en nu

Ik geniet van het heden en het uitzicht hier. Ik ben weliswaar niet op de top van de berg maar hier is het uitzicht gelukkig ook hartstikke mooi. Het was wel een zware klim hier naar toe. Af en toe gleed ik een stukje naar beneden en moest ik een stukje opnieuw klimmen. Het pad hier naar toe was niet altijd vrij van obstakels. Soms moest ik om die obstakels heen en soms moest ik daar dwars doorheen. Maar ik deed het. Niet makkelijk maar ik heb het wel gedaan! Her en der was het pad ook nog eens overwoekert met onkruid en dat negeren was lastig. Af en toe zaten mijn voeten ook behoorlijk vast in dat onkruid. Het leek wel of het aan me bleef trekken, alsof ik van dat onkruid niet verder mocht. Maar ik heb ook iets moois ontdekt tussen dat onkruid. Er stonden mooie en kleurige bloemen tussen. Echt kleine wondertjes om even bij stil te staan en me te verwonderen over de pracht tussen al dat lelijks. Na dat verwonderen kon ik weer met frisse moed verder. Op naar nog meer moois.

Onhaalbare doelen zijn niet fijn

En nu ik hier zo zit, geniet ik misschien wel des te meer. Juist omdat het zo’n zware klim was om hier te komen. Wil ik nog naar de top? Niet meer. Soms is naar de top willen een doel wat niet haalbaar is. En ik moet wel realistisch zijn. Doelen die niet haalbaar zijn, dat zijn geen fijne doelen.

Samen met mijn dankbaarheid

Ik geniet heel erg van het feit dat ik hier nu zit, op dat bankje van dankbaarheid, samen mét mijn dankbaarheid. Dankbaar voor het feit dat ik niet meer onder in het dal ben. Dat ik al zover ben gekomen. Ik geniet met volle teugen dat ik niet alleen hoefde te klimmen. Hij was er altijd bij. Zonder Hem kan ik niets. Ik ben ervan overtuigd dat Hij mij ook gedragen heeft op de moeilijke stukken van deze klim. Ik geniet ook van het feit dat er zoveel lieve mensen met me mee zijn geklommen naar hier. Dankbaar dat de mensen die niet mee wilden klimmen achter zijn gebleven.

Toekomstplannen

Als ik naar de toekomst kijk dan heb ik heus wel plannen. Ze hoeven niet meteen uitgevoerd te worden. Even rustig aan, maar misschien klim ik binnenkort nog een stukje verder omhoog, ik zie wel hoe ver ik kom. Ik hoef niet meer perse naar de top van de berg. Het is hier ook prachtig! Wie weet staat er verderop nóg een bankje van dankbaarheid. Dromen moet je houden! En voor nu? Nu blijf ik hier even zitten en mijmer ik verder over mijn toekomst en mijn uitzicht. En niet te vergeten, ik ga genieten! Het is prachtig hier.