Chronisch ziek en dankbaarheid: wat doet het met je?

“Chronisch ziek en dankbaarheid”, waarom dit thema vraag je je misschien af. Eerlijk gezegd weet ik ook niet meer precies wanneer dit idee ontstond. Het was er ineens. En als goede ideeën er zijn moet je ze niet meer loslaten. Misschien komt het wel voort uit proces waar ik het afgelopen jaar doorheen ging. Het is niet dat ik daarvoor niets met dankbaarheid deed maar het kreeg, met name, het afgelopen half jaar meer aandacht.

Dankbaarheid en chronisch ziek

Even terug in de tijd: Ongeveer acht maanden geleden werd ik namelijk geopereerd aan mijn rug. Ik heb al ruim 11 jaar chronische rugklachten. De laatste jaren werd dat erger en vorig jaar besloot ik, na grondig onderzoek, over te gaan tot een operatie in België. Dat is even een korte inleiding. Het was een heftige operatie met een lange revalidatie. Dat wist ik vooraf. En toch kun je dat vooraf nooit zo goed inschatten. Wat houdt dat dan precies in.

Heel veel platliggen

Nou dat hield in dat ik maanden bijna alleen maar plat lag en heel langzaam iets meer kon doen. In die maanden las ik meer boeken over dankbaarheid, luisterde podcastgesprekken en begon met schrijven in een dankbaarheidsdagboek. Iedere ochtend 3 dingen waar ik dankbaar voor was. En verder een intentie voor die dag (hoe ga je er die dag een goede dag van maken) en ’s avonds 3 dingen die leuk waren die dag en een goede daad die je die dag gedaan had. Dankbaarheid werd voor mij deze maanden nog veel concreter.

Een gedicht uit het hart

Toch was dit dus niet voor het eerst dat ik stilstond bij dankbaarheid. Jaren geleden schreef ik een gedicht. Iets dat, gek genoeg, ook een soort schaamte bij me opriep. Dit kun je toch niet schrijven. Dit mag je niet voelen. Je pijnklachten dat is kommer en kwel. En toch voelde ik toen al dat dankbaarheid iets moois kan doen voor je. Juist ook wanneer je chronische klachten hebt. Woensdag 8 juni deel ik dit gedicht op mijn Instagram pagina @yvonnelankhaarpsycholoog.

Dankbaarheid is niet het wegrelativeren van ellende

Dankbaarheid is voor mij kijken naar wat er ook is en wat er ook kan. Dat wil absoluut niet zeggen dat ik het verwar met relativeren. Ik vind namelijk dat dat veel te veel gebeurd.

• ‘Je hebt het toch goed, het kan allemaal veel slechter (kijk naar Oekraïne, Afrika etc)’
• ‘Je kunt nog zoveel’
• ‘Je hebt zoveel lieve mensen om je heen’

Stuk voor stuk dingen om dankbaar voor te kunnen zijn maar dankbaarheid is voor mij niet het weg relativeren van verdriet, pijn, boosheid, frustratie. Het is niet het klein maken van dat wat groot is en gevoeld moet worden. Het kan naast elkaar staan. Pijn en verdriet kan naast dankbaarheid en geluk/tevredenheid staan. Dankbaarheid is voor mij ook geen kwestie van iedere dag 3 dingen opschrijven en dat was het dan. Dankbaarheid moet je voelen en ervaren. Het is een emotie. Dankbaarheid mag binnenkomen, mag iets met je doen. Laat het niet stoppen bij het onder woorden brengen, laat het verder gaan dan enkel het verbale aspect.

Dankbaarheid als katalysator

Dankbaarheid is voor mij een resultaat van het leren omgaan met mijn chronische pijnklachten. Daar kom ik zo nog op terug. Maar dankbaarheid is voor mij ook een katalysator. Wanneer het je lukt om lichtpuntjes te gaan zien, om dingen te zien (en wellicht wat later te voelen) die jou dankbaar maken dan geeft dat ruimte om een groeiproces aan te gaan. Je leven draait dan niet alleen maar om je klachten en het zo goed mogelijk omgaan daarmee maar er mag meer zijn. Het kan aanwijzingen geven waar je meer van in je leven mag laten komen. Van welke mensen en welke activiteiten. Wanneer je eenmaal begint met aandacht voor dankbaarheid is mijn ervaring dat er gedurende de dag steeds vaker aandacht komt voor dankbaarheid, gewoon vanzelf. Cadeautje dat je erbij krijgt.

Wat doet dankbaarheid met je?

Mensen die vaker dankbaar zijn die zijn vaak gelukkiger en hebben minder kans op psychische klachten. Je verhoogt je immuunsysteem. Je voelt je sterker en blijer en het zorgt voor meer flexibiliteit en minder piekeren. En dat is nog maar een greep uit de mogelijke effecten. Mooie motivatie om het gewoon eens te gaan proberen toch? Houd het wel wat langer vol en stop niet na een week.

Dankbaarheid en chronisch ziek

Tja dat is natuurlijk wel een uitdaging, dankbaarheid beoefenen en chronisch ziek zijn. Dankbaar zijn wanneer je ook geplaagd wordt door nare klachten. En toch kan het. Ik wil twee vormen eruit lichten hier.

1. Door mijn pijnklachten ben ik veel meer dingen in mijn leven gaan waarderen waar ik eerst veel meer aan voorbij ging. Mooie bloemen tijdens het wandelen. Diertjes die ik tegenkom. Een glimlach van een voorbijganger. Lekker lachen met de kinderen. Maar ook dankbaar zijn voor de hulp die ik krijg. Dankbaar dat vrienden bereid zijn bij mij op bezoek te komen wanneer ik niet daarheen kan. Dankbaar zijn voor dingen die misschien vanzelfsprekend lijken maar het niet zijn.
2. Dankbaar voor de gevolgen
   Daarnaast kan ik inmiddels ook dankbaar zijn voor sommige gevolgen van mijn klachten. Ik zeg inmiddels want uiteraard was het hele proces van om leren gaan met mijn klachten geen pretje. En natuurlijk kan ik nog steeds verdrietig zijn door dingen die niet kunnen. Maar er zijn ook gevolgen van mijn klachten die mijn leven mooier gemaakt hebben. Zonder klachten had ik nu een drukke baan in een GGZ instelling terwijl ik nu in mijn eigen praktijk veel meer tijd kan besteden aan mijn cliënten. Ik kan veel meer voor ze betekenen doordat ik mijn eigen ervaring ook in kan zetten als hulpmiddel om iets duidelijk te maken of de ander te begrijpen. Ik ben nu veel vaker buiten aan het wandelen, sowieso voor de behandelgesprekken, maar ook in mijn vrije tijd. Anders had ik nu hele werkdagen binnen gezeten. Ik ben niet meer zo grenzeloos in het ondernemen van leuke activiteiten. Niet alle vrije momenten hoeven meer volgepland te worden. Ik ben met minder tevredener dan toen met veel meer. Ergens een kopje koffie drinken buiten de deur kan mij nu ontzettend blij maken. Ik heb wat meer leren loslaten en de lat wat lager kunnen leggen.

Ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik nu aan het einde van mijn leven terug zal kijken ik mijn leven waardevoller zal vinden dan dat ik dat gevonden zou hebben als ik mijn oude pad had kunnen vervolgen.

Slechte dagen

Ik kreeg laatst de vraag of ik dat ook op slechte dagen kan zien. En mijn antwoord is ja. Natuurlijk staat dankbaarheid dan niet op de voorgrond. En ben ik verdrietig of boos. Of allebei. Maar ik kan dan nog steeds dankbaar zijn voor wat ik geleerd heb door mijn rugpijn.

• De enige vraag die ik niet kan beantwoorden is: je pijn en dit leven of geen pijn en je oude leven?

Eerlijk waar voor allebei is wat te zeggen. Hoe heerlijk zou het zijn om niet continu pijn te hebben en als ik denk aan de dingen die ik dan allemaal zou kunnen doen word ik natuurlijk heel blij. Alles zou makkelijker zijn denk ik. Zorgelozer. Maar anderzijds heeft de pijn ook ontzettend veel waarde toegevoegd aan mijn leven. En ik meen het als ik zeg dat ik denk dat mijn leven nu waardevoller is dan voor mijn klachten.

Gelukkig hoef ik die vraag niet te beantwoorden en is het geen keuze.

Voor mij zegt het alleen maar dat de pijn mij bijzondere dingen gegeven heeft omdat ik ze onder ogen durfde te komen en durfde te zien. Ik heb anders gekeken naar de plannen voor mijn leven en heb nieuwe plannen gemaakt. En zo simpel als dat klinkt is het dat natuurlijk niet. Dat besef ik ook heel erg goed.

Maar ik hoop dat ik je kan inspireren om op zoek te gaan wat dankbaarheid voor jou kan betekenen. En daarom ook deze dankbaarheids 10-daagse ‘Chronisch ziek en dankbaarheid’.  Laat je inspireren door alle artikelen, podcastafleveringen, gedichten en meer van iedereen die een bijdrage geleverd heeft.

Lieve groet,

Yvonne 

 

Wil jij op de hoogte blijven van mijn laatste artikelen, nieuwtjes en tips? Meer informatie over leven met chronische pijn? Schrijf je dan hieronder in en ontvang 1x per maand een leuke nieuwsbrief van mij: ja ik schrijf me in!