Chronisch ziek en grenzen stellen: waarom ga je over je grenzen?

Chronisch ziek en grenzen stellen; waarom ga je toch steeds over je grenzen heen?

Chronisch ziek en grenzen stellen

Gedachten duwen jou over je grens

Er zijn zoveel gedachten die ervoor zorgen dat je over je grenzen heen gaat. Hieronder een aantal voorbeelden. Waarschijnlijk herken je er wel een aantal.

• Maar wat gaat een ander daarvan vinden?
• Dat durf ik echt niet.
• Dan gaat het weer over mij en mijn ziek zijn.
• Ik wil niemand in de weg zitten.
• Straks vinden ze dat ik mij aanstel.
• Ik wil niet lastig zijn.
• Doe niet zo moeilijk joh.
• Misschien gaat het morgen wel slechter en lukt het helemaal niet.
• Maar het is zo gezellig en ze komen van ver.
• Ik wil me niet laten kennen.
• Ik doe dat wel even.

Wat zit er allemaal onder?

Het zijn niet alleen deze gedachten. Er zit zoveel meer lading onder. Kijk maar eens wat hier allemaal in zit:

•  Het vergelijken met de ander (ik wil mezelf niet laten kennen).
• Het druk maken wat een ander misschien vindt (ik wil niemand in de weg zitten, straks vinden ze dat ik mij aanstel).
• Het streng zijn naar jezelf (doe niet zo moeilijk joh).
• Angst voor wat er komen gaat (misschien gaat het morgen slechter).
• Niet teveel ruimte in willen nemen (dan gaat het weer over mij, ik wil niet lastig zijn).

Alle consequenties

Ik hoop dat je ziet dat je met deze ‘simpele’ zinnetjes het leven voor jezelf ongelooflijk veel zwaarder en moeilijker maakt. Het lijkt zo’n klein zinnetje maar het zorgt ervoor dat je over je grenzen gaat. En als jij over je grenzen gaat nemen je klachten waarschijnlijk toe. En als je klachten toenemen verslechterd je stemming, krijg je een kort lontje en neemt je vermoeidheid toe. En als dat gebeurd wordt alles minder leuk, heb je minder zin in de dag. Ga je minder dingen ondernemen of je kop in het zand steken en nog harder je best doen maar zelden resulteert het in iets positiefs.

Chronisch ziek en grenzen stellen: wie kan hiermee aan de slag?

Als jij nou één zo’n zinnetje van jezelf uitkiest en aan gaat pakken dan kun je op je eigen dag dus al een groot verschil maken. Hoe mooi is dat! Dit is niet voor mensen die op de automatische piloot door willen jakkeren in hun leven. Je moet er actief mee aan de slag. Je moet je eigen onzekerheden onder ogen durven komen en in twijfel durven trekken. Want wat als een ander helemaal niet vindt dat jij je aanstelt dan mag jij dus met de billen bloot om je grens vaker aan te geven. Maar als jij je grens vaker aan mag geven moet je dus erkennen dat jij waardevol bent, net zo waardevol als de ander. En als jij dan dus niet verstand op 0 door hoeft te gaan moet je ook onder ogen zien dat je eigenlijk ook helemaal niet meer door kan gaan. Iets niet meer kan wat misschien eerst wel kon. Waar je misschien hulp bij nodig hebt. En dan kom je weer bij de ander uit om die hulp te vragen.

Grens is afwijzen

Stel dat je dan eindelijk zover bent at je je grens serieus neemt. Je hebt alle persoonlijke hobbels genomen. Het ‘stel je niet zo aan’ schuif je aan de kant en ook het ‘dat doe ik zelf nog wel even’ veeg je van tafel. Je verzameld alle moed om een ander te vertellen dat iets niet gaat. Dat je hulp nodig hebt. Of zelfs dat de ander kwetsende dingen gezegd heeft. En dan komt het volgende om de hoek kijken. Het gevoel dat je grens aangeven gelijk staat aan afwijzen. Afwijzen van jezelf wanneer je aangeeft dat iets niet lukt en afwijzing van de ander als je aangeeft dat je zijn/haar reactie niet fijn vindt. Afwijzingen doen pijn, dat weten we allemaal. En dus wijzen we niet graag af, geven we niet graag onze grenzen aan. Gekwetste mensen kunnen onverwacht ook pijn terug doen.

Alles wegstoppen en doorgaan

Ons brein wil pijn vermijden en dus geven we geen grenzen aan. Ploeteren we door. Stoppen we alle lading in onze rugzak, steken we de kop in het zand en kijken we wel waar het heen gaat. Terwijl je eigenlijk stiekem al weet dat het niet de goede kant op gaat. Dat jij jezelf uitput terwijl een ander geen idee heeft hoe zwaar het eigenlijk voor je is.

Ik herken het

Zo deed ik het zelf ook jaren. Ik vond mijn eigen pijn minder erg dan ‘eventuele door mij veroorzaakte pijn bij de ander’. Ik kon het niet verdragen dat ik een ander misschien zou teleurstellen als ik aan zou geven dat het niet lukte. Dat ik hulp nodig had.

Met de rug tegen de muur

Zo kun je jezelf in je hoofd dus vastzetten. In je hoofd krijg je het niet voor elkaar om het voor jezelf oké te vinden dat je mag aangeven dat het niet lukt en tegelijkertijd doe je jezelf enorm tekort wanneer je op de oude voet doorgaat. En daarmee doe je je omgeving ook vaak tekort want die hebben te maken met een vader/moeder, partner, vriend(in) etc. waarmee het eigenlijk beter zou kunnen gaan. Als jij beter voor jezelf zou zorgen. Ik durf wel te zeggen dat 85% van de dingen die jij denkt dat een ander denkt niet kloppen. En ja, soms is er sprake van teleurstelling bij de ander. Dat is ook logisch maar daarmee vergaat de wereld niet. Toch? We zijn allemaal weleens teleurgesteld, dat maakt niet dat je niet meer van die ander houd. Toch?

Chronisch ziek en grenzen stellen: wie kies jij?

Als ik zou moeten kiezen tussen een partner die eerlijk is, zijn grenzen aangeeft, om hulp vraagt, ook op momenten dat dat voor mij niet lekker uitkomt maar dat hij daardoor beter in zijn vel zit, meer energie heeft voor leuke dingen, gelukkiger is…..of een partner die zich groot houdt, het allemaal zelf wil doen om mij maar niet tot last te zijn, maar die het zichtbaar moeilijk heeft maar mij niet toelaat…dan weet ik het wel.

Aan de slag

Het is niet gemakkelijk om hiermee aan de slag te gaan. Ik zal de laatste zijn die zegt dat het makkelijk is. Maar het kan wel. Je hebt het zelf in de hand. Kies een gedachten uit die jou ontzettend in de weg zit en ervoor zorgt dat je over je grenzen gaat en ga maar eens controleren of anderen dat inderdaad echt denken. En doe natuurlijk iets met de uitkomst. Houd jezelf niet langer voor de gek!

Wil jij op de hoogte blijven van mijn laatste artikelen, nieuwtjes en tips? Meer informatie over leren omgaan met chronische klachten, zoals over chronische ziek zijn en grenzen stellen? Schrijf je dan hieronder in en ontvang 1x per maand een leuke nieuwsbrief van mij: ja ik schrijf me in!