Chronisch ziek en lijden: primaire- en secundaire pijn

Chronisch ziek en lijden: jij bent chronisch ziek of je hebt een chronische ziekte. Maar waar word jij het meeste door belemmerd? Waar heb jij het meeste last van? Van primaire- en secundaire pijn?

Chronisch ziek en lijden

Je kunt dit onderverdelen in primair lijden en secundair lijden. Lijden dat rechtstreeks voortkomt uit jouw chronische ziekte, oftewel primair lijden of primaire pijn. En je heb lijden dat voortkomt uit die primaire klachten. Dan heb je het over secundair lijden of secundaire pijn. Het verzet, het verlangen, de angst, het gemis.

Primair en secundair

Als je dat in percentages in zou delen hoe zou dat bij jou dan verdeeld zijn? Hoeveel procent is primair en hoeveel procent is secundair?

Je kunt jezelf dan dus de vraag stellen: Komt jouw lijden door je pijn of heb je vooral pijn door je lijden?

Bezig zijn met jouw primaire pijn of klacht is heel anders dan bezig zijn met de gevolgen van die klachten. Het is een andere energie maar dan is het wel belangrijk om het onderscheid te voelen.  Primaire pijn die is er toch wel en bij chronische klachten is die meestal niet te voorkomen. Je kunt hem wel beïnvloeden door goed voor jezelf te zorgen. Daarvoor moet je wel je primaire pijn onder ogen durven zien.

Secundaire pijn daarentegen hoeft er niet per se te zijn. Het is een:

• Verlangen naar hoe het was
• Verzet tegen hoe het is
• Angst voor hoe het wordt

Het is allemaal een gevolg van de primaire pijn. Dit is niet helemaal te voorkomen. Want laten we eerlijk zijn, secundaire pijn is er bij iedereen met chronische klachten. Dat kan bijna niet anders. Maar door in te zien wat je pijn (of klacht) is en wat het gevolg daarvan is kun je hier keuzes in maken. Weet je wat voor mij de grootste eye opener was over primair en secundaire pijn?

Chronisch ziek en lijden: leren omgaan met pijn

Voordat ik om leerde gaan met mijn chronische pijnklachten (het is nooit helemaal een afgerond proces maar toch) deed ik het volgende:

• Ik richtte mij volledig op de secundaire pijn omdat ik de primaire pijn te moeilijk vond om onder ogen te komen.
• Ik richtte mij volledig op de secundaire pijn omdat ik zo mijn kop nog een beetje in het zand kon blijven steken en ik geen rekening hoefde te houden met mijn grenzen.

Een half jaar voor mijn UWV keuring had ik nog geen enkel toekomstperspectief. In mijn hoofd had ik al afscheid genomen van mijn baan als psycholoog want ik wist dat dat niet meer ging lukken maar er was nog niets voor in de plaats gekomen. 

Secundaire pijn was voor mij het verlangen naar de persoon voor de pijn, weer willen zijn wie ik was, weer willen kunnen doen wat ik kon.  En dus het verzet tegen de persoon die ik nu was.

Het was fijn om te vechten om weer zo te worden als ik was omdat ik niet wist wie ik zou zijn als ik zou stoppen met vechten. Pas toen ik een nieuw toekomstbeeld kon schetsen durfde ik te stoppen met vechten. Durfde ik de primaire pijn onder ogen te zien en kon ik daar vaker mee aan de slag. En daarmee nam de secundaire pijn af.

Dus een vraag van mij voor jou is: vecht jij tegen de persoon die je nu bent?

Wil jij op de hoogte blijven van mijn laatste artikelen, nieuwtjes en tips? Schrijf je dan hieronder in en ontvang 1x per maand een leuke nieuwsbrief van mij: ja ik schrijf me in!