Chronische pijn: communicatie van jou naar de ander

Zoek de sleutel

In een eerder artikel schreef ik al over communicatie en dan specifiek over communicatie van jou naar jezelf en van de ander naar jou. In dat artikel schreef ik ook dat ik communicatie verdeel in drie varianten. De derde variant is communicatie van jou naar de ander. Hoe doe je dat, wat is daarbij belangrijk? Daar schrijf ik in dit artikel meer over.

Van jou naar jezelf

Eigenlijk ligt de communicatie van jou naar jezelf ten grondslag aan de communicatie van jou naar de ander. Ik vertelde in een eerder artikel reeds uitgebreid hierover maar hier een klein tipje van de sluier om een opstap te maken naar communicatie van jou naar de ander. Als jij de hele dag door tegen jezelf zegt dat je een nietsnut bent omdat je in jouw ogen niet voldoende doet zal je misschien juist harder je best gaan doen om jezelf te bewijzen. De ander, waarvoor je overigens verschillende personen in kunt vullen te denken aan een partner, een collega, een leidinggevende, een vriendin, kan er dan vanuit gaan dat jij aankunt wat je doet. Prima als dat inderdaad zo is, maar presteer je boven je kunnen om jezelf te bewijzen dan klopt dat beeld dus niet.

Van jou naar de ander

Dan dus de communicatie van jou naar de ander. Jij bent de bron! Jij bent namelijk de enige die aan kan geven hoe het met jou gaat en wat jij nodig hebt. De persoon tegenover jou kan enkel raden hoe jij je op dat moment voelt. Soms wordt er misschien goed gegokt, maar vaker gaat het hier mis. Zeker bij onzichtbare klachten wordt er heel vaak een verkeerde inschatting gemaakt. En ik weet uit eigen ervaring dat dat kan leiden tot ontzettend kwetsende opmerkingen, maar daarover later meer in het stuk over communicatie van de ander naar jou.

Jij bent de bron

Besef dus dat jij de bron van informatie bent en dat jij de sleutel in handen hebt om de ander duidelijk te maken hoe jij je voelt en wat jij nodig hebt. Makkelijker gezegd dan gedaan. Zo simpel is het nog niet om goed aan te geven aan de ander wat er speelt. Dat komt voornamelijk door jouw eigen negatieve gedachten en de angst om mensen teleur te stellen. Dat maakt dat je eerder zal zeggen dat het wel meevalt, maar hoe langer je dat doet hoe meer jij over jouw grenzen gaat en laat gaan. Dat maakt het ook extra verwarrend voor de ander, wat kunnen ze van jou verwachten en van jouw klachten? En wat kunnen ze dan dus voor jou doen?

Over je grens en dan..

Als jij te vaak over je grens gaat en laat gaan dan kan het twee kanten opgaan. Je bent zo vaak verkeerd ingeschat, overschat waarschijnlijk, dat jij helemaal dichtklapt, jezelf terugtrekt en steeds somberder wordt. Of je hebt het gevoel dat je van de daken moet schreeuwen dat het niet meer gaat omdat je het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt. Misschien herken je beide varianten wel die afwisselend op de voorgrond staan. Of beide vormen wisselen af afhankelijk met wie je bent, bij de een schreeuw je het van de daken en bij de ander klap je dicht en laat je je klachten niet of zo min mogelijk zien. In beide gevallen is het een doodlopende weg. De pijn krijgt zoveel focus en aandacht dat er geen ruimte meer is voor gezonde, helpende gedachten, gevoelens en activiteiten.

De grens is de grens

Komen we dus uit bij je grenzen en hoe belangrijk het is om die duidelijk en op tijd aan te geven. Op deze manier kunnen de mensen om jou heen een betere inschatting maken en meer rekening met je houden. Daarnaast kan het ook een opluchting zijn als je mensen meeneemt in jouw gedachten en gevoelens. Mensen krijgen daarmee de kans jou gerust te stellen en voor jou te zorgen. Daarvoor moet jij dus eerst weer terug naar jezelf om te voelen waar jouw grens ligt.

Als je weet waar die grens ligt kun je hem aangeven en heb jij jouw sleutel in handen.