Omgekeerde vriendin perspectief

Draai de rollen maar eens om

We hadden het over zelfbeeld. En hoe dat beeld van jezelf in zwaar weer kan komen wanneer je leven op zijn kop komt te staan door blijvende klachten. Als jij terug blijft verlangen naar wie je was en met geen mogelijkheid kan accepteren wie je nu bent.

Dat het nooit genoeg is, dat je altijd tekortschiet.

Dominique Prins noemde de vraag al even in haar blog. Het is ook een vraag die ik vaak gebruik in mijn behandelingen. Wat als je in jouw plaats nou eens een goede vriend(in) inbeeld? Zou je dan ook zeggen dat het niet goed genoeg is wat ze doet? Zou je dan ook zeggen, kom op schouders eronder en niet zeuren? Zou je dan ook zeggen, anderen hebben het nog veel slechter, niet zo klagen?

Gek he, dat we dat wel tegen onszelf zeggen maar dat we het nooit tegen de ander zouden zeggen.

Wat voorbeelden uit de praktijk:

– ‘Ik vind het niet meer dan logisch dat ik mij zorgen maak om vrienden en voor hen wil zorgen. Mogen zij ook zorgen voor jou? Nee ik wil hen niet belasten met mijn problemen. Hoe zou jij het vinden als je buitenspel gezet werd door een vriendin omdat ze je niet wil belasten?’
– Als er een vriendin op bezoek komt dan wil ik het huis spik en span hebben. Ook als ik met dat schoonmaken over mijn grenzen ga, doe ik het toch. Als een vriendin in mijn situatie zou zitten? Dan zou ik zeggen, doe niet zo gek, ik ben het maar.
– ‘De klachten die ik heb, dat is mijn eigen schuld en daarom moet ik mij niet aanstellen. Een ander met dezelfde klachten? Tja die is het overkomen, kan die niets aan doen.’

En zo kan ik nog wel even doorgaan, aan de lopende band komen er voorbeelden voorbij waarbij ik vaak de vraag stel…en wat als…die vriendin. Veel van mijn cliënten weten al welke vraag er komt. De omgekeerde vriendin perspectief heb ik hem genoemd, om hem maar even een naam te geven.

Het is geen trucje

Het is geen trucje…het werkt. Het is een spiegel die je jezelf kunt voorhouden. Heb je niemand voor nodig, alleen jezelf en die vraag. En in alle eerlijkheid een antwoord.

Zou jij dezelfde harde dingen tegen die vriendin zeggen, als zij in jouw situatie zat?

Soms komen er nog mitsen en maren, verzachtende omstandigheden voor de ander, verzwarende voor die van jezelf, maar puntje bij paaltje…komt het besef dat het niet eerlijk is.

Dan kun je aan de slag

En daar kun je dan mee verder. Want als jij het niet tegen die vriendin zou zeggen, waarom dan wel tegen jezelf. Waarom zou je het jezelf onnodig moeilijk maken. En natuurlijk, ik besef heel goed dat je zo’n patroon niet van de ene op de andere dag veranderd hebt. Dat kost tijd en dat mag ook. Als er eerst maar eens een opening komt dat je beseft hoe oneerlijk het is dat je zo streng bent tegen jezelf.

Welke kritische opmerkingen heb jij vandaag naar jezelf gemaakt die je niet naar een goede vriend(in) zou maken wanneer hij/zij in dezelfde situatie zou zitten als jij?