Rolverandering en zoeken naar alternatieven

Wat doe je dan, als je rollen veranderd zijn?

Er valt zoveel te schrijven over rolverandering en daarom vandaag deel 3. Om te laten zien wat de veranderingen in mijn rollen met mij gedaan hebben en hoe ik daarmee omgegaan ben deel ik in dit bericht welke veranderingen voor mij het grootste waren.

Mijn grootste rolveranderingen

Persoonlijk waren sport en werk de belangrijkste rollen waar ik afscheid in moest nemen. Door mijn klachten kon ik niet meer voetballen terwijl ik dat al 20 jaar deed, als klein meisje van 5 stapte ik het voetbalveld op om er nooit meer af te stappen, dacht ik. Het moment dat ik echt de knoop door moest hakken dat het niet meer ging was erg pijnlijk. Voetbal was een groot deel van mijn leven en een groot deel van mijn identiteit. Ik kon er ontzettend veel in kwijt en haalde er tegelijkertijd veel uit: eigenwaarde, zelfvertrouwen, plezier, ontspanning…en vast nog veel meer.

De andere belangrijke rol was werk. Toen re-integreren niet lukte en ik doorkreeg dat ik richting keuring ging van het uwv heb ik een ontzettend sombere tijd gehad. Het idee dat mijn toekomstperspectief wegviel, het plan om studie na studie te gaan doen om een steeds betere psycholoog te worden, ambitieus als ik was, viel in duigen. Ik was een streber en ook aan studie en werk ontleende ik mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen en daarnaast is mijn werk als psycholoog echt mijn passie, kan ik er onwijs van genieten. Dan spelen nog de gevoelens van schuldgevoel, je hoort te werken, je bent veel te jong voor een uitkering etc. Ik had, met 2 studies bij elkaar, 8 jaar gestudeerd om uiteindelijk aan de slag te gaan als psycholoog en ineens viel dat weg.

Alternatief of andere invulling zoeken

Kortom ik moest ineens schakelen. Er was voor mij een essentieel verschil tussen bovenstaande voorbeelden…
Voor werk kwam een mooi alternatief, waar ik trots op was, waar ik mijn zelfvertrouwen weer mee op kon bouwen, waarmee ik weer een toekomstperspectief had. Een zinvolle invulling. Voor voetbal is dat alternatief er nooit gekomen en dus blijft dat altijd een rauw randje houden.

Kijken naar wat wel kan

Het bevestigd voor mij, hoe belangrijk het dus is om te gaan kijken naar wat wel kan in plaats van enkel afscheid te moeten nemen van wat niet meer kan. Ik ben de eerste persoon nog niet tegengekomen die helemaal gelukkig is geworden met chronische klachten en enkel afscheid nemen van dingen die hij/zij niet meer kon. Mijn mening is dan ook dat er altijd iets tegenover moet komen te staan. Nieuwe dingen waar je van kunt genieten of een aangepaste variant van dat wat je kon. Om die reden besteed ik daar ook altijd veel aandacht aan in mijn behandelingen.

Voor mij werd het een eigen bedrijf omdat ik zo mijn tijd en afwisseling van houdingen goed zelf in kan delen. Voor sommigen is een andere functie of een andere invulling van taken ook haalbaar. Vrijwilligerswerk kan een hele mooie optie zijn of op een andere manier er voor anderen zijn, wat uiteindelijk ook een zinvol en waardevol gevoel geeft. Of jezelf op een andere manier ontwikkelen en zelfontplooiing hoog op je lijstje staat. Het draait vooral om het toepassen van je eigen kwaliteiten en aan bod laten komen van de waarden die jij belangrijk vindt. Je kunt een andere sport of hobby gaan uitproberen of je oude anders invullen. Je kunt andere activiteiten gaan doen met vrienden als de oude niet meer lukken.

Andere rollen

Natuurlijk valt er ook veel te zeggen over mijn en evt. jouw rol als ouder/kind/broer/zus etc. Daar zou ik nog wel een aantal berichten aan kunnen wijden. Maar uiteindelijk werkt het hetzelfde. Ik kan niet de moeder zijn die ik ooit bedacht had te willen zijn, ik zou willen ravotten met mijn kinderen, willen gaan zwemmen als ik daar zin in had, willen kunnen knutselen aan tafel zonder dat mijn pijn meteen toeneemt, ik zou willen dat ik niet zou hoeven rusten overdag en gewoon mijn kind kan optillen zonder nadenken. Dat brengt nog steeds vervelende momenten met zich mee en tja…die zijn er en dat mag ook. Sta er bij stil, praat er eventueel over. En kijk welke dingen jij wel kunt doen.

Kern van de rol

Wat is voor jou de kern van die rol en hoe kun je daaraan voldoen? Heel veel daaromheen is ruis en ontstaat door je eigen hoge lat en verwachtingen. Als jij het in een vriendschap belangrijk vindt om er voor de ander te zijn dan hoeft dat niet altijd fysiek te zijn als dat niet lukt. Als jij het belangrijk vindt om activiteiten te doen met je kind dan zijn er vast activiteiten te vinden die jij wel kunt doen. Wat vind jij belangrijk en hoe kun je dat toepassen in een vorm die past bij jou en je klachten?
Spreek het uit dat je misschien niet meer precies de dingen kunt doen die jullie altijd deden. Leg uit hoe dat voor jou is en vraag hoe het voor de ander is en bedenk samen een vorm die voor jullie beide goed voelt.