Uit je comfortzone met chronische klachten

Hoe groot is jouw comfortzone?

Hoe zit dat met jou en je comfortzone? En met die van mij? En hoe kunnen we dat nou relateren aan chronische klachten…Komt die…

Mijn comfortzone

Vorige jaar ben ik, niet heel bewust, heel vaak ver buiten mijn comfortzone gestapt. Het was geen doel dat ik eind 2019 voor mezelf stelde, het was geen overkoepelend geheel waar al deze stapjes onder vielen. Maar stiekem gebeurde het toch vaak:

– Ik investeerde grote bedragen in mijn bedrijf
– Ik startte een zakelijke instagrampagina en maakte mijn eerste stories
– Ik ging voor het eerst live op instagram
– Ik ontwikkelde een online training en lanceerde die met een weggeefactie
– Ik werd gevraagd om als bonus bij de verkoop van een werkboek als expert mee live te gaan
– Ik voerde verschillende gesprekken met journalisten en kwam een aantal keer in de media

Best spannende dingen allemaal. Wat zouden mensen ervan zeggen maar belangrijker nog…
Zou ik de eventuele spanning en onzekerheid die ermee gepaard zou gaan kunnen verdragen om te groeien naar iets nieuws, iets moois?

De link met chronische klachten

En daar zit meteen de link naar chronische klachten…
Want ook daar word je eigenlijk door je klachten uitgenodigd, gedwongen is zo’n naar woord, maar vriendelijk uitgenodigd is het natuurlijk ook niet…

– Om iets anders te gaan doen dan je gewend bent
– Om buiten je comfortzone te gaan kijken
– Om oude patronen te doorbreken en te gaan kijken naar nieuw gedrag
– Naar ander gedrag dat nodig is voor een betere gezondheid of een betere kwaliteit van leven

Om met nieuw gedrag niet te hoeven blijven óverleven maar te gaan léven.

Dat mag jij dus ook. Super spannend. Want hoe reageert je omgeving erop, hoe ga jij om met de spanning die toeneemt als je dingen juist wel of juist niet gaat doen.

Praktijkvoorbeelden

Een aantal voorbeelden die in mijn behandelgesprekken aan bod kwamen om je een idee te geven:

– Verdragen dat je het aanrecht niet 3x per dag opruimt zoals je gewend bent maar 1x ’s avonds omdat dat beter is voor je klachten en dus voor je kwaliteit van leven
– Dat jij niet standaard je vaste ronde loopt omdat je dat altijd zo doet maar daar ook vanaf mag wijken en 2x een kleine ronde lopen. Dat is niet minder goed.
– Dat jij niet het hele huis in 1x schoonmaakt omdat alles in 1x zo’n fijn gevoel geeft maar de onrust verdraagt die het bij je oproept als je alleen de badkamer doet en de rest later
– Dat je toegeeft aan een slaapje overdag of even een serie kijkt terwijl je beide dingen toch echt niet zou mogen doen overdag
– Voor de hand liggend maar dat je eens een keer ‘nee’ zegt tegen de hulpvraag van een ander omdat het je gewoon niet lukt en verdraag dan dat gevoel van onrust want ‘je moet er toch zijn voor de ander’

Mijn eigen alledaagse voorbeelden

Nu mijn rugklachten flink toegenomen zijn moest ook ik weer veel op de schop nemen en patronen onder ogen komen:

▪︎ Ik ben gewend om veel te wandelen maar merkte dat dat in deze fase eigenlijk teveel was maar ik vond dat ik veel moest blijven wandelen want dat helpt. Gewoon stug doorgaan dus.
– Niet meer, mijn eigen wandelingen (zonder cliënten) zijn nu korter. Wel 2 a 3x per dag maar korter.

▪︎ Afwasmachine inruimen is zwaar maar mijn man doet al zoveel. Dat kan ik toch niet ook nog van hem vragen?!
– Wel dus en bleek ook nog eens geen enkel probleem. Aanrader dus, gewoon eens vragen en de ander de mogelijkheid geven om te helpen.

Maar hulp vragen is voor veel mensen buiten hun comfortzone.

▪︎ Een dag zorg dragen voor de kinderen of ze brengen en halen van de opvang/school is zwaar.
– Dus over hulp vragen gesproken. Vaker hulp vragen bij de zorg voor de kinderen. Keer extra oppas of uit school laten halen door oma of mijn man.

▪︎ Ik ben graag ‘nuttig’ bezig, lees graag een interessant boek. Maar daarmee blijft mijn hoofd aanstaan.
– Een spelletje doen op de telefoon of een tijdschrift lezen. Ik was vergeten dat dat ook fijn kon zijn.

▪︎ Vaak heb ik mij te weinig uitgesproken als iets mij kwetste.
– En dus laat ik nu beter toe wat iets met mij doet en probeer ik daarin mijn grenzen aan te geven.

Je ziet…

Niets menselijks is mij vreemd. Ik moet soms weer op dezelfde dingen gewezen worden als de dingen die ik cliënten leer in de gesprekken. Maar dat maakt denk ik ook dat mijn ervaringsdeskundigheid zo waardevol is. Ik weet hoe kleine stapjes soms enorm groot kunnen voelen. Maar hoe belangrijk is het om ze toch te zetten en beter voor jezelf te zorgen.

Gedragspatronen

Voorbij beklemmende patronen. Bij mij o.a. ‘ik moet goed presteren’, ‘het kan nog beter’, ‘even afmaken anders is het niet goed genoeg’. Ons gedrag wordt zo gestuurd door alles wat we geleerd hebben. Stemmetjes in ons hoofd die herhalen wat onze ouders zeiden, of niet zeiden maar waarvan je wist dat het gewoon zo hoorde. Dat deed je gewoon of dat deed je juist niet. Maar ook andere belangrijke mensen in je leven kunnen dingen gezegd hebben die vast in je hoofd geprent zitten. Of in die van je partner die dat nu weer naar jou uit. Waar het vandaan komt is niet altijd meteen duidelijk en dat maakt voor een eerste stap zetten ook niet per se uit.

Uitdaging

Word je eens bewust van wat je nodig hebt en als het antwoord veel weerstand oproept dan zou het zomaar kunnen dat daar oude patronen onder liggen. Ik vond het ook spannend om de media te benaderen want ‘je hangt de vuile was toch niet buiten’. Ik vond het ook lastig om te investeren in mijn bedrijf want ‘Je weet nooit wat er nog komt en dan moet je geld achter de hand hebben’. Patronen die ik ergens opgepikt heb, meenam en voor waar aannam. En daardoor konden deze dingen eigenlijk niet.

Ik deed het toch…dat zorgde voor spanning…die verdroeg ik…en nu ben ik trots dat ik dit allemaal voor elkaar gekregen heb.

Ga jij ook voelen wat je nodig hebt of wat je graag wil? Ga je dan ook onderzoeken waar de spanning vandaan komt die het oproept als het iets is dat buiten je comfortzone ligt?

Ik hoop het en ik gun je het gevoel achteraf!